` Rozdział Pierwszy

Ministerstwo Magii wyglądało dziś jak zawsze w poniedziałkowy poranek i  Hermiona właściwie nie potrafiła znaleźć żadnego szczegółu, który by odróżnił go od innych dni tygodnia. Zagonieni czarodzieje pojawiali się wraz z zielonym błyskiem w kominkach rozmieszczonych wzdłuż długiego holu. Pomimo tłoku i gwaru nikt nie sprawiał wrażenia zagubionego. Każdy wiedział co musi załatwić i po co się tu znalazł. Rutyna.

Kobieta odsunęła się od szyby przez którą z góry mogła obserwować cały hol ministerstwa. Jej wzrok automatycznie padł na ramkę z jej świadectwem ukończenia z wyróżnieniem Szkoły Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie, która znajdowała się na sąsiedniej do szyby ścianie. Przez usta Hermiony przemknął lekki uśmiech, który szybko zniknął ponieważ ciszę w jej gabinecie zakłóciło natarczywe pukanie do drzwi.  Była Gryfonka poprawiła swoją ołówkową spódnicę i zachrypniętym od dłuższego milczenia głosem zaprosiła do środka intruza.

Od ponad roku miała swoją wymarzoną posadę w Ministerstwie Magii, osobny gabinet i przydzieloną sekretarkę, która tego dnia nie wspominała o żadnych porannych spotkaniach. Nie spodziewając się więc nikogo konkretnego Hermiona niezwykle zaskoczona wstała widząc, kto tak nachalnie dobijał się do jej biura.

Mężczyzna do którego podchodziła nie był jej obcy, kojarzyła go jeszcze z czasów szczeniackich, aczkolwiek nie darzyła zbyt wielką sympatią bruneta, który wyciągał właśnie do niej swą dłoń.

-Zabini. - mruknęła na powitanie ściskając pewnie jego dłoń i próbując nie utonąć w jego tęczówkach, o których śniła damska połowa ministerstwa i nie tylko.
-Granger, wiele się zmieniło w ciągu tych dwóch lat, gdy Cię nie widziałem.- odpowiedział chłopak równocześnie zdejmując swoją marynarkę i przewieszając ją sobie przez ramię z lekkim uśmiechem błąkającym się w kąciku jego ust.
-Jeśli liczyłeś na ślizgońsko-gryfońskie pogaduszki to pomyliłeś adresy, ale to chyba wiesz, więc.. co Cię tu sprowadza?- wypaliła dziewczyna nim zbytnio to przemyślała.

Blaise Zabini był obecnie wschodzącą gwiazdą ministerstwa i choć nigdy zbyt dobrze się nie uczył wyraźnie chciał pokazać, że nazwisko i pieniądze to nie wszystko co ma w zanadrzu. Hermiona kojarzyła go jedynie z kilku lekcji eliksirów, na których musiała siedzieć obok ślizgona. Po wielkiej bitwie w Hogwarcie wiedziała jedynie tyle, że odłączył się od swoich rodziców, którzy jako śmierciożercy zginęli na błoniach i przeszedł na odpowiednią stronę. Lepiej późno niż wcale, chociaż zapewne tylko ratował swój tyłek jak większość arystokratów.

-Wszystko wiedząca Granger, jednak nie tak wiele się zmieniło.- wzruszył ramionami mężczyzna w rozbawieniu kręcąc głową- Przechodząc do sedna, potrzebuję świstka ze zgodą na przeprowadzenie przeszukania w lochach Hogwartu. Kolega prosił bym to załatwił. - dodał szybko, widząc, że dziewczyna próbując ukryć swoje zdziwienie lekko zmrużyła oczy.
-Hogwart był już sprawdzany po wojnie miliony razy..
-Ale.. - wtrącił się mężczyzna jednak nie było mu dane dokończyć.
-Skoro Twojemu koledze tak bardzo zależy, to radziłabym raczej skonsultować się z dyrektorem Hogwartu, a nie zawracać mi głowę Zabini. - westchnęła zirytowana brunetka przypominając sobie dlaczego właściwie uważała zawsze, że ze ślizgonami jest coś nie tak.
-Potter nie wpuszcza do Hogwartu bez przepustki i wiesz o tym. - syknął przybliżając się do niej, sprawiając, że poczuła od niego najdroższe męskie perfumy jakie można kupić na pokątnej.
-Nie sądzę bym mogła podważać decyzje Ha... Dyrektora Pottera.-odburknęła podpierając ręce o swoje biodra przyjmując mimo wszystko jak najbardziej obronną postawę by bardziej się nie zbliżył.
-W takim razie załatwimy to inaczej..-wyszeptał mężczyzna i wyjął ze swojej kieszeni kopertę, którą wyciągnął w jej stronę.
-Nie przekupisz mnie!-krzyknęła popychając go w stronę drzwi.- Bezczelny cham..-syknęła pod nosem jednak chłopak ani drgnął podsuwając jej kopertę pod nos.
-Zajrzyj do środka i prześlij mi sowę co o tym myślisz, to nie przekupstwo.. to tylko propozycja Granger. Nie ma tam ani jednego galeona.- mruknął i nakładając po drodze marynarkę wyszedł z jej gabinetu.

Kobieta niechętnie otworzyła kopertę i usiadła na skrawku biurka. W środku znajdowało się zaproszenie dla dwóch osób na coroczną imprezę charytatywną wydawaną przez samego Zabiniego. Cała bogata elita świata magii zbierała się tam by  zebrać odpowiednią sumę na magiczną służbę zdrowia i edukację. To tylko jedna wersja o tym wydarzeniu, druga to po prostu szczera prawda, że jest to pijacka impreza, na której pojawiają się ludzie najbardziej wpływowi. Co to oznaczało dla niej, Hermiony Granger?  Szansa na wyrwanie się z nudnego, papierkowego świata, w którym zaczynała się już topić.

******

-Chyba tam nie pójdziesz?- jęknęła cicho ruda dziewczyna leżąc na kanapie w jej mieszkaniu patrząc wymownie na Hermionę.- Mimo zabicia Voldemorta i tej rzezi w Hogwarcie dla większości gości tam będziesz po prostu nic nie znacząca bez swojej czystości krwi.
-Ginny jeśli nie spróbuję to boję się, że utknę w swojej pracy na zawsze. Zawsze to cholernie długo.- mruknęła patrząc na swoje odbicie w lustrze i poprawiając swój kok, z którego zdążyło wysunąć się już kilka niesfornych loków.

-To spróbuj chociaż utrzymać w ryzach Rona, bo mogę Ci poświadczyć swoją krwią, że mój kochany braciszek nie ma ani trochę cierpliwości dla tej całej elitki.

-Nie martw się tyle i lepiej powiedz mi czy mogę tak iść?- zapytała Hermiona obracając się wokół własnej osi sprawiając, że kremowa suknia, którą miała na sobie delikatnie zafalowała u dołu.

-Żartujesz sobie ze mnie? Gdybyś założyła worek pokutny i tak byś wyglądała ślicznie Miona. - sapnęła przyjaciółka wyraźnie rozbawiona zerkając w kierunku drzwi, w których stanął narzeczony Hermiony, a jednocześnie jej brat.

-Z tym akurat się muszę z Tobą zgodzić Ruda.- wyszeptał oszołomiony Ron patrząc na ukochaną.

-Zamknij usta, bo Ci muchy wlecą.. - śmiejąc się z brata dziewczyna nawinęła na palec kosmyk rudych włosów.

-Oboje macie nierówno pod sufitem, ale chyba właśnie za to was kocham.. - jęknęła brunetka i wywróciła teatralnie oczami podchodząc do Weasleya, który ofiarował jej swoje ramię, którego się złapała. - Widzimy się jutro, mała - rzuciła w kierunku przyjaciółki, a sama złapała się specjalnego świstoklika, który miał przenieść parę na imprezę u młodego Zabiniego.

******

Gdy przyszła pani Weasley i jej ukochany znaleźli się na wielkiej sali specjalnie udekorowanej na tą okazję w pałacyku arystokraty, obojgu z przepychu zaparło dech w piersi. Zapach pieniędzy, w przenośni jak i w rzeczywistości, unosił się w powietrzu. Nie minęła nawet sekunda, gdy znalazł się przy nich skrzat, który przywitał gości w imieniu gospodarza i pokazał im ich wyznaczone wcześniej miejsca. Jak zdołali wyczytać z karteczek jedyne znajome nazwisko przy stoliku to Malfoy, więc uznali, że jedyne co im obojgu pozostaje to szukanie nowych znajomości, bo na tą starą nie ma co stawiać. 

Po około godzinie przybyli wszyscy goście. Ponieważ miejsce Dracona Malfoya przypadło zaraz obok Hermiony, dziewczyna wyprostowała się, gdy ten zajął swoje miejsce. Z początku postanowiła nie zerkać w jego stronę by nie zwrócić na niego swojej uwagi. Na nic jednak zdały się jej próby. Chłopak, a teraz właściwie już dorosły mężczyzna odezwał się do pary pierwszy. 

-Kogóż to moje oczy widzą?- zwrócił się do nich Malfoy podając jak gdyby nigdy nic rękę Ronowi, a następnie ucałował także dłoń dziewczyny, którą ten gest jeszcze bardziej wbił w siedzenie.

Nie widziała go zaledwie rok, a w między czasie Draco Malfoy zmienił się z małej, tlenionej tchórzofretki w dobrze zbudowanego, co musiała przyznać- przystojnego blondyna. Choć wcale tego nie planowała na moment wstrzymała oddech zerkając mu w oczy nie mogąc uwierzyć, że ktoś na kogo nigdy wcześniej by nawet nie spojrzała wywarł na niej aż takie wrażenie. 

-To naprawdę Hermiona Granger?- zapytał mężczyzna chłodnym jak zwykle głosem unosząc jedną brew. To zdecydowanie poświadczyło za fakt, że to wciąż Malfoy.
-Niedługo Hermiona Weasley.- zaznaczył od razu Ron, który mimo tego, że widział chłód byłego ślizgona i tak jak pies burek zaznaczył swoje terytorium. 

-No nie wiem.-wymsknęło się zirytowanej jego zachowaniem Hermionie.

Na chwilę zapadła niezręczna cisza, ponieważ Dracon uśmiechnął się z wyraźną kpiną do rudzielca, zaś dziewczyna spuściła wzrok w duchu modląc się by stało się cokolwiek by nie musiała znosić zazdrośniczego humoru swojego ukochanego całą imprezę. Kochała go i nie miała co do tego wątpliwości, ale niczego bardziej sobie nie ceniła od przestrzeni. Nienawidziła czuć, że jest od kogoś zależna, a teraz Ron jakby stawiał wokół niej mur, który tylko zbliżał się ku niej nie dając możliwości zaczerpnięcia oddechu.

Czując wręcz zagęszczającą się atmosferę wstała gwałtownie burcząc pod nosem, że musi skorzystać z toalety. Nim odeszła rzuciła tylko smutne spojrzenie Ronaldowi i ruszyła na poszukiwanie łazienki. Po chwili, gdy już się w niej znalazła oparła się o zimną okafelkowaną ścianę nabierając głęboko powietrza przez usta. 

Dokładnie wiedziała po co się tu znalazła i nie mogła ani na moment o tym zapominać. Miała szansę na karierę w ministerstwie jedną na milion i nie mogła jej zaprzepaścić, nie przez zazdrosnego narzeczonego.

Nie wiedząc czemu na uspokojenie do jej głowy przyplątały się jej myśli o Malfoyu, którego dopiero co zostawiła przy stoliku sączącego drogą whiskey. Dziewczyna nie potrafiła bronić się przed tym, że lekko się rumieniła myśląc o nim jako mężczyźnie. Jedyna myśl jaka całkowicie odsunęła te o Ronie była właśnie o jej prawie największym wrogu. 

-To niedorzeczne. -mruknęła sama do siebie dziewczyna gwałtownie odwracając się na pięcie by wrócić do stolika i odgonić kłębiące się w niej idiotyczne myśli.
-Wow, powoli księżniczko.- wymruczał brunet, na którego wpadła z impetem wychodząc z łazienki.
-Zabini..- wyszeptała właściwie bez tchu patrząc mu niepewnie w oczy.
-Wiedziałem, że nie przepuścisz okazji.. - wyszeptał rozbawiony ślizgon widząc jak reaguje na niego kobieta. - Baw się dobrze. - dodał odsuwając się i zostawiając ją skazaną na wykrzywiony złością wzrok narzeczonego, który przyglądał się całemu zajściu.
-No to Miona, masz ostro przekichane..-mruknęła sama do siebie dziewczyna. 

******

~rozdział pierwszy już za mną i jeśli są w nim jakieś błędy to z góry przepraszam, wciąż jeszcze nie mam swojej upragnionej bety :( Nie wiem dokładnie kiedy rozdział drugi, ale postaram się jak najszybciej..